Peter mocht vandaag kiezen wat hij wilde doen en dat werd dus shoppen. Maar niet voordat hij een beetje had bijgetankt en uitgeslapen. Zijn vrije woensdag was ook al opgegaan aan het reizen, en dat breekt hem eigenlijk al snel op. Hij heeft de rust hard nodig. Ik vermaakte me vanochtend met de iPad en toen Peter om half 10 wakker werd hebben we ons langzaam klaar gemaakt voor de dag. Ontbijten zat er vandaag niet meer in, dat wordt tot half 10 geserveerd, maar dat halen we nog wel in.
Het is ongeveer half 11 als we in de taxi stappen. We laten ons naar Paradise Center brengen, de grootste shopping mall van de Balkan. Hij is nagelnieuw, slechts 3 maanden geopend. Het duurt even voordat we er zijn, het verkeer is behoorlijk druk, maar toch kost het nog geen 5 euro. Wat een luxe. In het voorbijrijden zien we ook het immense cultureel centrum liggen, stiekem vind ik dat eigenlijk een heel lelijk gebouw. Geen must om er terug te komen dus.
We oriënteren ons eerst even op de de plattegrond van de mall om te kijken waar we misschien iets kunnen ontbijten, dat lijkt op de tweede verdieping te kunnen. We nemen de roltrap naar boven en wandelen op ons gemakje door de winkelgalerij. Het is een mooi winkelcentrum, en we zien er heel wat mooie winkels ook. Het aanbod varieert van heel duur tot heel goedkoop. Peter ziet ergens ontzettend mooie schoenen, maar 250 euro zou hij zelfs in Nederland niet betalen. We kijken dus maar even verder. Op de tweede verdieping zien we echter geen mogelijkheid om te eten, zo te zien moeten we nog een etage hoger zijn. En ja hoor, daar vinden we inderdaad de foodcourt. We wandelen op ons gemak langs alle eettentjes om het aanbod te bestuderen en als we op de hoek zijn vinden we een groot indoor restaurant liggen met een enorme kaart, waaronder sushi. Dat ziet er heerlijk uit, en ze hebben van die lekkere bankjes om te zitten, zoals je die ook vaak in Amerikaanse restaurants ziet. En hoewel we gisteravond ook al sushi aten, laten we ons gemakkelijk overhalen door al dat lekkers. We bestellen verschillende van onze favoriete rollen en wat tonijn tataki, en we eten er heel smakelijk van. Eigenlijk vinden we deze zelfs nog lekkerder dan die van gisteren. De schade is beperkt ook, we rekenen met al die heerlijke sushi en 4 drankjes ongeveer 30 euro af. Kom daar in Nederland maar eens om.
Vanuit de shopping mall nemen we weer een taxi, het is dan ongeveer 5 uur. We besluiten om verder te gaan shoppen en we kiezen de Serdika mall uit, volgens de receptioniste van ons hotel is dat na Paradise Center de beste mall van de stad. De taxichauffeur brengt ons er vlot naartoe zonder ook maar 1 woord te wisselen. Hier merken we dat het een stuk drukker is, en we zien hier ook veel meer bekende Europese ketens, vooral uit Duitsland. Ook hier wandelen we weer rustig rond. We vinden allebei een paar nieuwe schoenen hier. Ik zoek al heel lang naar een paar mooie, nette witte sandaaltjes, en hier slaag ik eindelijk. Peter heeft nieuwe zwarte schoenen nodig, en vindt die ook hier voor weinig geld. We zijn samen iets meer dan 50 euro kwijt voor echt leren schoenen. Een goede deal, toch? Grappig is het ook wel, want ik kan me geen reis herinneren waar ik geen schoenen kocht. Ach, ik heb niet de genen van Imelda Marcos, maar die van mij hebben er beslist naast gelegen ;-))
Als we hier zijn uitgewinkeld hebben we opnieuw honger gekregen. Geen wonder, want het is al 7 uur. In de foodcourt vinden we niets van onze gading, en we installeren ons even met de iPad en wat drinken op een bankje om een strategie te bedenken. Peter heeft wel trek in een lekkere steak en burger, en via tripadvisor vinden we uit dat het 5e restaurant op de lijst met de beste reviews een Buger en Steak restaurant is. Prima, die gaan we doen. Deze ligt weliswaar aan de andere kant van de stad, en dus nemen we heel decadent weer een taxi. Gemakkelijk toch?
Voor de ingang van de mall staat een hele rij taxi's op ons te wachten, en ik vraag aan een chauffeur of hij het restaurant kent en of hij ons wil brengen. Ja ja, dat kent hij. We stappen in, hij rijdt weg en dan merken dat hij helemaal niet weet waar hij moet zijn. Lekker dan. Ik laat het hem het adres zien op mijn iPhone en dat bestudeert hij 5 minuten lang. Gewoon de naam van het restaurant en de straatnaam staat er geschreven, geen idee waarom hij daar 5 minuten naar moet kijken. Oké, andere strategie. Ik laat hem het kaartje zien van google maps met daarin het restaurant. Het ligt vlakbij Vitosha boulevard. Maar dat is wel een heel lange straat, dus ik vertel hem om ons naar het kruispunt te brengen vlak daarbij. Ik laat het het kaartje zien, wijs hem aan waar we moeten zijn, en waar Vitosha boulevard ligt. Ook nu heeft hij weer minutenlang nodig om het kaartje te bestuderen, maar er gaat geen lichtje bij hem branden. Een taxichauffeur die niet kan kaartlezen. Nou ja zeg...... Hij probeert ons af te zetten bij het Sheraton hotel, dat ligt aan het begin van de Vitosha boulevard, maar niet waar wij moeten zijn. Pffff.... wat een sukkel. We manen hem onmiddelijk te stoppen, want hij rijdt voor ons de verkeerde kant op en we betalen natuurlijk niet om nog verder te lopen dan nodig. Hij moet nog veel leren, dat is duidelijk.
VItosha boulevard is ook een heel levendige straat, en het ligt vol met terrassen en winkels. Het ziet er gezellig uit. We kijken wat rond en lopen intussen naar het restaurant waar we voor komen. We vinden het gemakkelijk en snel. Het is een heel eenvoudig tentje, maar wel gezellig. Uiteindelijk bestellen we allebei een burger met frietjes, en die smaakt echt voortreffelijk. We eten onze vingers er bijna bij op. Wat is dat lekker zeg! Alles inclusief rekenen we deze keer zo'n 12,50 euro af, en dat was het meer dan waard.
Na het eten besluiten we terug te lopen naar het hotel. Het is inmiddels heel aangenaam op straat. Nog wel warm, maar minder benauwd. En zo'n avondwandeling is gelijk een goede manier om even het eten te laten zakken. We merken wel dat het vrijdag is nu, want het is heel levendig en druk in de stad, en niet alleen vanwege de protesten die nog steeds aan de gang zijn. We horen overal muziek en de parkjes zitten vol met mensen, er is geen vrij bankje meer te vinden. Ik kies een route die mijzelf ook weer wat nieuwe dingen laat zien, zo houd ik de variatie erin. Via het gerechtsgebouw en het Nationale Theater -wat een schitterend staaltje architectuur- lopen we naar de Russische kerk en weer terug naar de Alexander Nevski kathedraal. Zo heeft Peter ook nog wat cultuur gesnoven vandaag. Bij de kathedraal scheiden onze wegen. Peter loopt vanaf hier naar het hotel, terwijl ik nog even verder loop naar het gebouw van de universiteit. Dat gebouw staat nog op mijn wensenlijstje maar heb ik nog niet gezien. En nu het nog licht is, zie ik mijn kans nog schoon. De stad is alweer hermetisch afgesloten vanavond, althans de grote verkeersroutes door het centrum zijn niet toegankelijk voor auto's. Het geeft wel een heel apart sfeertje, we hebben de stad deze dagen nog niet anders meegemaakt, maar ik ben wel nieuwsgierig hoe dat normaal zou zijn.
Als ik het gebouw heb vastgelegd met de camera begeef ik me terug naar het hotel. Ik volg de grote weg, omdat ik nog even wil kijken of er wat drinken te scoren valt. Vlakbij een groot kruispunt zie ik een een rook- en drankwinkeltje en daar vind ik water en ijsthee. Ik word er werkelijk onbeschoft bejegend en ik laat mijn ongenoegen dan ook zeker blijken. Wat een schofterige bediening hier zeg, dat maak je niet mee. Ik word ronduit uitgelachen, maar dat besterft al gauw als ik vraag wat er zo grappig is. Daar hebben ze namelijk geen antwoord op. Maar goed, de rest van het verhaal bespaar ik jullie, onbeschofte mensen kom je immers overal tegen.
Na een korte wandeling ben ik al snel weer terug in het hotel, waar ik eerst even onder de douche spring. Lekker schoonspoelen. En daarna nestel ik me met de iPad op het bed voor het verslag en de foto's. Maar niet voor lang, morgen is namelijk weer een lange dag. We hebben een auto gehuurd om naar Rila te rijden, waar een enorm klooster ligt dat erg mooi moet zijn. Tot morgen dus maar weer!
Het is ongeveer half 11 als we in de taxi stappen. We laten ons naar Paradise Center brengen, de grootste shopping mall van de Balkan. Hij is nagelnieuw, slechts 3 maanden geopend. Het duurt even voordat we er zijn, het verkeer is behoorlijk druk, maar toch kost het nog geen 5 euro. Wat een luxe. In het voorbijrijden zien we ook het immense cultureel centrum liggen, stiekem vind ik dat eigenlijk een heel lelijk gebouw. Geen must om er terug te komen dus.
We oriënteren ons eerst even op de de plattegrond van de mall om te kijken waar we misschien iets kunnen ontbijten, dat lijkt op de tweede verdieping te kunnen. We nemen de roltrap naar boven en wandelen op ons gemakje door de winkelgalerij. Het is een mooi winkelcentrum, en we zien er heel wat mooie winkels ook. Het aanbod varieert van heel duur tot heel goedkoop. Peter ziet ergens ontzettend mooie schoenen, maar 250 euro zou hij zelfs in Nederland niet betalen. We kijken dus maar even verder. Op de tweede verdieping zien we echter geen mogelijkheid om te eten, zo te zien moeten we nog een etage hoger zijn. En ja hoor, daar vinden we inderdaad de foodcourt. We wandelen op ons gemak langs alle eettentjes om het aanbod te bestuderen en als we op de hoek zijn vinden we een groot indoor restaurant liggen met een enorme kaart, waaronder sushi. Dat ziet er heerlijk uit, en ze hebben van die lekkere bankjes om te zitten, zoals je die ook vaak in Amerikaanse restaurants ziet. En hoewel we gisteravond ook al sushi aten, laten we ons gemakkelijk overhalen door al dat lekkers. We bestellen verschillende van onze favoriete rollen en wat tonijn tataki, en we eten er heel smakelijk van. Eigenlijk vinden we deze zelfs nog lekkerder dan die van gisteren. De schade is beperkt ook, we rekenen met al die heerlijke sushi en 4 drankjes ongeveer 30 euro af. Kom daar in Nederland maar eens om.
Na het eten vervolgen we onze shopping-sessie en verkennen de rest van de mall. Op verschillende plekken passen we wat kleding of schoenen, maar er wordt uiteindelijk toch niets gescoord. Behalve een ijsje dan. Ook hier zien we weer een ijsbar met munt-ijs, en dat kan ik beslist niet weerstaan. Heerlijk met wat chocoladesaus. Als we alles hebben gezien zijn we weer toe aan wat drinken, en we hebben zin om even te relaxen op een terrasje. Bij de ingang van de mall ligt een koffietentje met een heerlijk terras, lekkere bankjes onder enorme overkappingen van stof, dat ziet er heel comfortabel uit. Peter drinkt een heerlijke latte machiato, en ik zie op de kaart een zelfgemaakte aarbei-limonade. Ik krijg visioenen van al die strawberry lemonades die ik in Amerika heb gedronken en ik hoop stiekum om ongeveer hetzeflde. En ik heb geluk! Het is echt superlekker. Uiteindelijk blijven we op het terras zeker 2 uur zitten. Ik drink zo'n 5 van die heerlijke aardbei-limonade, Peter drinkt naast de koffie ook nog heel wat cola, ijsthee en zo'n limonade, en als we 2 uur later weggaan betalen we zo'n 15 euro. Voor 10 drankjes in totaal. Dat is gewoon dubbele pret! Op het terras is ook weer wifi beschikbaar, wat dat betreft zijn de voorzieningen hier in Bulgarije echt supergoed. Ik vermaak me die 2 uur op de iPad met het selecteren en bewerken van foto's bij mijn weblog, terwijl Peter op z'n iPhone een spelletje doet. En als ik klaar ben kan ik de weblog gelijk uploaden, dat is wel fijn.
Als we hier zijn uitgewinkeld hebben we opnieuw honger gekregen. Geen wonder, want het is al 7 uur. In de foodcourt vinden we niets van onze gading, en we installeren ons even met de iPad en wat drinken op een bankje om een strategie te bedenken. Peter heeft wel trek in een lekkere steak en burger, en via tripadvisor vinden we uit dat het 5e restaurant op de lijst met de beste reviews een Buger en Steak restaurant is. Prima, die gaan we doen. Deze ligt weliswaar aan de andere kant van de stad, en dus nemen we heel decadent weer een taxi. Gemakkelijk toch?
Voor de ingang van de mall staat een hele rij taxi's op ons te wachten, en ik vraag aan een chauffeur of hij het restaurant kent en of hij ons wil brengen. Ja ja, dat kent hij. We stappen in, hij rijdt weg en dan merken dat hij helemaal niet weet waar hij moet zijn. Lekker dan. Ik laat het hem het adres zien op mijn iPhone en dat bestudeert hij 5 minuten lang. Gewoon de naam van het restaurant en de straatnaam staat er geschreven, geen idee waarom hij daar 5 minuten naar moet kijken. Oké, andere strategie. Ik laat hem het kaartje zien van google maps met daarin het restaurant. Het ligt vlakbij Vitosha boulevard. Maar dat is wel een heel lange straat, dus ik vertel hem om ons naar het kruispunt te brengen vlak daarbij. Ik laat het het kaartje zien, wijs hem aan waar we moeten zijn, en waar Vitosha boulevard ligt. Ook nu heeft hij weer minutenlang nodig om het kaartje te bestuderen, maar er gaat geen lichtje bij hem branden. Een taxichauffeur die niet kan kaartlezen. Nou ja zeg...... Hij probeert ons af te zetten bij het Sheraton hotel, dat ligt aan het begin van de Vitosha boulevard, maar niet waar wij moeten zijn. Pffff.... wat een sukkel. We manen hem onmiddelijk te stoppen, want hij rijdt voor ons de verkeerde kant op en we betalen natuurlijk niet om nog verder te lopen dan nodig. Hij moet nog veel leren, dat is duidelijk.
VItosha boulevard is ook een heel levendige straat, en het ligt vol met terrassen en winkels. Het ziet er gezellig uit. We kijken wat rond en lopen intussen naar het restaurant waar we voor komen. We vinden het gemakkelijk en snel. Het is een heel eenvoudig tentje, maar wel gezellig. Uiteindelijk bestellen we allebei een burger met frietjes, en die smaakt echt voortreffelijk. We eten onze vingers er bijna bij op. Wat is dat lekker zeg! Alles inclusief rekenen we deze keer zo'n 12,50 euro af, en dat was het meer dan waard.
Na het eten besluiten we terug te lopen naar het hotel. Het is inmiddels heel aangenaam op straat. Nog wel warm, maar minder benauwd. En zo'n avondwandeling is gelijk een goede manier om even het eten te laten zakken. We merken wel dat het vrijdag is nu, want het is heel levendig en druk in de stad, en niet alleen vanwege de protesten die nog steeds aan de gang zijn. We horen overal muziek en de parkjes zitten vol met mensen, er is geen vrij bankje meer te vinden. Ik kies een route die mijzelf ook weer wat nieuwe dingen laat zien, zo houd ik de variatie erin. Via het gerechtsgebouw en het Nationale Theater -wat een schitterend staaltje architectuur- lopen we naar de Russische kerk en weer terug naar de Alexander Nevski kathedraal. Zo heeft Peter ook nog wat cultuur gesnoven vandaag. Bij de kathedraal scheiden onze wegen. Peter loopt vanaf hier naar het hotel, terwijl ik nog even verder loop naar het gebouw van de universiteit. Dat gebouw staat nog op mijn wensenlijstje maar heb ik nog niet gezien. En nu het nog licht is, zie ik mijn kans nog schoon. De stad is alweer hermetisch afgesloten vanavond, althans de grote verkeersroutes door het centrum zijn niet toegankelijk voor auto's. Het geeft wel een heel apart sfeertje, we hebben de stad deze dagen nog niet anders meegemaakt, maar ik ben wel nieuwsgierig hoe dat normaal zou zijn.
Als ik het gebouw heb vastgelegd met de camera begeef ik me terug naar het hotel. Ik volg de grote weg, omdat ik nog even wil kijken of er wat drinken te scoren valt. Vlakbij een groot kruispunt zie ik een een rook- en drankwinkeltje en daar vind ik water en ijsthee. Ik word er werkelijk onbeschoft bejegend en ik laat mijn ongenoegen dan ook zeker blijken. Wat een schofterige bediening hier zeg, dat maak je niet mee. Ik word ronduit uitgelachen, maar dat besterft al gauw als ik vraag wat er zo grappig is. Daar hebben ze namelijk geen antwoord op. Maar goed, de rest van het verhaal bespaar ik jullie, onbeschofte mensen kom je immers overal tegen.
Na een korte wandeling ben ik al snel weer terug in het hotel, waar ik eerst even onder de douche spring. Lekker schoonspoelen. En daarna nestel ik me met de iPad op het bed voor het verslag en de foto's. Maar niet voor lang, morgen is namelijk weer een lange dag. We hebben een auto gehuurd om naar Rila te rijden, waar een enorm klooster ligt dat erg mooi moet zijn. Tot morgen dus maar weer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten